Zwijgende woorden
Op maandagen staar ik
liever zwijgend voor mij uit
dan dat ik spreek in een
taal zonder woorden.
Gedachten dansen door
mijn hoofd maar verliezen
zichzelf tussen vergeten
herinneringen en verscholen
leegte. De stilte leeft
stilzwijgend mee in mijn
eenzaamheid en in mijn ogen
weerspiegelen de tranen
die de hemel huilt. Het is
nog vroeg maar mij al laat
genoeg, ik wil naar huis.
Reacties op dit gedicht
| secrets: | Woensdag, augustus 26, 2009 22:21 |
| mooi geschreven Julliët, maar intens droevig.. Toch herken ik het gevoel. Ben je thuis, wil je naar je school/werk. Ben je op school/werk, wil je naar huis en hebt die dag gewoon géén zin om te lachten. Sterkte! liefs, secrets |
|
| switi lobi: | Dinsdag, augustus 25, 2009 22:36 |
| Da''s een mooitje.. Liefs, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Julliët | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 25 augustus 2009 | ||
| Thema's: | ||