ik staar uit het raam al uren lang,
ik ben bang,
ik durf niet meer naar buiten,
blijf veilig achter de ruiten,
Niemand mag het weten het is mijn geheim,
als ik alles goed verstop voel ik me straks wel weer fijn.
Ik kan niet meer denken,
alles doet zeer,
ik kan het niet vergeten,
Alles opnieuw elke nacht weer,
En ik kan alleen maar hopen dat het weg gaat een keer.
Bang voor mezelf, bang voor iedereen,
ik voel me zo eenzaam ik wil weg maar weet niet waar heen.
zullen ze het wel begrijpen gaat er door me hoofd,
door die angstige gedachtens ben ik weer even verdoofd.
Even niets zeggen, even niets doen, even niet denken,
aan die dag van toen.
Ik wil graag gelukkig zijn,
dat lijkt me zo fijn
gewoon niet denken, gewoon zonder pijn.