7 dagen in de week maar mn leven begint nu pas ..
misschien raakt het me zo erg
omdat de leegte eindelijk een betekenis gekregen heeft
en langzaam aan opgevuld word ..

ik kan moelijk zeggen dat het me geen pijn doet
en dat ik niet onwetend ben..

want ik ben bang ...
bang te veel van je te houden
om vervolgens achter gelaten te worden

en ik lieg als ik zeg dat ik opeens niet vervreemd van mezelf ben
dit gevoel ..
diep van binne bijna zichtbaar
het laat me lachen en huilen

ik kan het voellen en dat maakt me bang ...

morgen weer een nieuwe dag
zelfte moeite
zelfte gevoel
zelfte ik en jij
maar nog steets samen

laat mij niet gaan ..
blijf bij mij en ik zou oprecht van je houden
zo als ik dat nu ook al doe ...