Ik ruik het raam
als de beste
De geur is gestrikt
in de tijd
Plof ik de bel uit zijn vacuüm
komen de spinsels vrij
Ik proef de woorden
op je lippen
Ja, de kleurloze thee smaakte naar water
en nee is een afslag naar links
De bonte was gaat zich niet mengen
en woorden kunnen de waarheid enkel verlengen
maar voor nu is het genoeg
schreeuw ik je naam uit het
raam,hou me vast
en van me