Verder dan vandaag
als nog een uur de dagen, gevoelens
en afscheid dichterbij laat komen
glijdt mijn lichaam door de zee
ik raak de bodem van stevigheid
maar wankel in de verte
tussen jouw ontastbare lippen
ik verlang naar de toekomst
om op de toppen van kalmte te landen
terwijl ik wil blijven staan in het nu
maar om morgen te laten beginnen
zet ik even een stap in het diepe
zodat ik weer samen met lucht kan zijn
waar mijn hart
geen woord hoef te spreken
Reacties op dit gedicht
| ninodepino: | Maandag, januari 11, 2010 22:22 |
| Wat ben je toch een lieverd, prachtig! liefs, |
|
| switi lobi: | Dinsdag, september 01, 2009 08:25 |
| Dit is mooi.. welkom hier! Liefs, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Melt | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 01 september 2009 | ||
| Thema's: | ||