Mijn ware verdriet
Ze zien het niet
Verborgen achter mijn glimlach
Zit ik gevangen
In mijn eigen verdriet
Ze weten het niet
Ik verberg het achter mijn masker
En ik voel me gevangen
In enorm verdriet
Ze kunnen het niet
Want ik ben gevangen
En ik toon ze niet
Mijn ware verdriet
Verborgen achter mijn glimlach
Zit ik gevangen
In mijn eigen verdriet
Ze weten het niet
Ik verberg het achter mijn masker
En ik voel me gevangen
In enorm verdriet
Ze kunnen het niet
Want ik ben gevangen
En ik toon ze niet
Mijn ware verdriet
Reacties op dit gedicht
| nana: | Dinsdag, september 01, 2009 19:17 |
| hoe je hier de onmacht voor twee partijen beschrijft.. goed verwoord |
|
| mucho: | Dinsdag, september 01, 2009 15:32 |
| ach zomerkinder er maar op los de herfst dekt alles toe met blabladerbla |
|
| Amon: | Dinsdag, september 01, 2009 15:23 |
| ik vind Omni leuk maar dat mag ik hier niet uiten | |
| Omni Allumini: | Dinsdag, september 01, 2009 15:18 |
| je gaat hier geen dingen schrijven over ''je niet kunnen uitten'' dat lijkt me nogal onzinnig en dubbelop. voor als je het niet begrijpt he?! | |
| Omni Allumini: | Dinsdag, september 01, 2009 15:17 |
| ach flikker toch op. | |
| Meneer Zes: | Dinsdag, september 01, 2009 15:14 |
| Nice, NoFace! Mr.6 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: NoNameFace9 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 01 september 2009 | ||
| Thema's: | ||