"Koude kermis..."

Duizenden lantaarns belichten de stilte
Zo voedt stroom de door-de-weekse nacht
Straten sterven...de hemel sluit haar ogen
Eenzaamheid is kwetsbaar als niemand naar je lacht

Vol vertrouwen wacht ik op dat telefoontje
Maar dagen worden weken en jouw beeltenis vervaagt
Geen laatste dans...geen verloren glazen muiltje
en wederzijdse aandacht blijkt nu teveel gevraagd

Waar vind ik dan toch de troost in jouw zwijgen
Vertel me waarom Amor mij die nacht geen kansen bood
Soms verlang ik te veel naar het leven bij daglicht
Want duisternis is waar jij me
twee maal achter liet voor dood

Met moeite zoek ik naar een verklaring
Waarom doofde jij toch de kaarsen die nacht
Het lot kan soms rare scenario's schrijven
maar deze koude kermis had ik zeker niet verwacht...