GORDIJNEN VALLEN MET FLUWEEL
gordijnen vallen met fluweel
zijn jas trekt regen aan
je ziet hem nooit op straat
hij heeft geen oog voor
waar hij gaat, hij kent
zijn doel en neuriet meters
maar in de zaal
gaan lichten heller branden
gordijnen vallen met fluweel
het applaus blijft langer hangen
als hij zijn solo speelt
je wordt zijn ogen en
de lippen kussen jou
zijn handen raken wat nooit
is gebroken, de warmte
in de zaal is plotseling kou
de bloemen laat hij liggen
kijkt het publiek verlegen aan
zijn stem is licht bewogen
zijn schouders wat gebogen
als hij dankt en eindelijk mag gaan
wil melker
16/04/2002
Reacties op dit gedicht
| Anouck ( Almost me): | Dinsdag, april 16, 2002 16:07 |
| Grappig, hoe iedereen hier een andere betekenis achter ziet. Voor mij heeft het niets triest, ik vind het eerder lief. Ik zie de beelden zo voor me. Weeral prachtig Wil... Liefs, |
|
| Driegeetjes: | Dinsdag, april 16, 2002 15:34 |
| (snik...) Dies toch zó óntzettend móóói! (snuif...) ;o)x DrieGeetjes |
|
| Eric C Dark: | Dinsdag, april 16, 2002 14:17 |
| Weer een mooi vakkundig werkje Wil, ontroerend. OK, ik zie de verlegen artiest, die slechts gelukkig van zijn vak wordt...totdat hij weer heimwee naar zijn eega krijgt. |
|
| lejaeghere rudi: | Dinsdag, april 16, 2002 12:47 |
| Ik lees er een einde van iets of iemand in . Het doek valt. Ik zie er nog beelden in, maar die zijn eerder somber van toon. De bloemen op een graf laat men ook dikwijls liggen! 'Eindelijk' mag gaan, ik vraag mij toch serieus af of het hier niet gaat over iemand die ziek of overleden is. Een mooi mysterieus, wat triestig gedicht. Graag gelezen. Groetjes, Rudi. | |
| free: | Dinsdag, april 16, 2002 09:53 |
| de trieste clown...zie k erin liefs free |
|
| Hanneke Eirinn: | Dinsdag, april 16, 2002 08:46 |
| ..lief! :) | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 16 april 2002 | ||
| Thema's: | ||