waarom word ik niet begrepen
door de mensen die mij kennen?
ja de mensen die mij kennen
kennen mij wel
dus doel ik dan ook niet op hen
althans niet rechtstreeks
ik heb het hierbij vooral
en dan ook uitsluitend
valt te zien hoe je het bekijkt
en in wat voor groep
je als lezer hiervan zit
over mensen die ik elke dag zie
en dan niet mijn buren
mijn lieve buren
die mijn anders zijn begrijpen
en er geen bezwaar tegen hebben
dat ik Frank Sinatra beluister
op de meest gekke momenten
op de meest hoge volumes
neen niet op onmenselijke uren
want mocht dat zo zijn
dan zou mijn gevoel voor zelfrespect
het mij behoeden dat ik hen
ook maar zou kunnen lastigvallen
met mooie muziek
maar op andere momenten
maakt mooie muziek
mooie melancholie
want ik ben een gevoelig iemand
en laat me graag drijven
op de stroom van mijn eigen
niet te stoppen verbeelding
ja een verbeelding
die soms te groot is
om te vatten
op momenten
waarop fantasie
niet gepast is
dus nee
ik heb het niet over mijn buren
of over mensen
die ik af en toe eens zie
zoals dat gebeurt in eenzelfde straat
en de omringende gronden
als het speelveld van ons leven
ja ik heb het over mensen
die ik waardeer
waar ik om geef
die mij dicht bij het hart liggen
en mij dan niet begrijpen
maar dan niet begrijpen
uit andere oorzaken
dan trots of intelligentie
juist
ik heb het over koppigheid
want ook buiten koppigheid
kunnen voor jou belangrijke mensen
je zwaar kwetsen
maar uit domheid of handicap
telt niet
want de meeste handicaps
zijn niet erkend als handicap
en omgekeerd ook
zo ben ik autist
welja
ik heb een hoogdravende vorm
van het Syndroom van Asperger
zo ben ik gehandicapt
maar blijf evenwichtig
in het oordeel van de balans
ik heb problemen
waar zij er geen hebben
en zij hebben problemen
waar ik er geen heb
zo zijn we allemaal invalide
en is niemand het ook
want we zijn allemaal mensen
niet te vergeten dat we zoogdieren zijn
net als dat we hypocriet zijn
om het leven van een insect te minachten
als de dood van een dolfijn ons verdriet doet
ik had het dus over koppige mensen
die je nauw aan het hart liggen
mensen die weten dat het verkeerd is
wat ze je aandoen
maar die er bewust voor kiezen
omdat zij zich er zelf beter bij voelen
zulke vrienden zijn geen vrienden
tenminste niet voor mij
dergelijke familie is geen familie
en als ze het wel zijn
wettelijk gezien
algemeen gezien
verstandelijk bekeken
dan zijn het vrienden
slechte vrienden
maar dan ook niet minder als dat
minder als dat zou wijzen
op een persoonlijke tekortkoming
en elke tekortkoming die we beseffen
waar we weet van hebben
waarover we al nagedacht hebben
die moet vermeden worden
weggewerkt en ontweken
en als zelfs dat niet kan
dan is het iets waar we ons
zullen moeten bij neerleggen
acceptatie is belangrijk
vooral dan acceptatie van onszelf
van wie we zijn
van wat we doen
en zeker van wat we niet kunnen
want niet kunnen is geen onkunde
maar een onmogelijkheid
en alles wat niet haalbaar is
dat moet vergeten worden
nou ja niet vergeten
maar geaccepteerd
en niet enkel door jezelf
maar vooral door jezelf
want het kennen van jezelf
is het overleven
in de individumaatschappij
waarin we leven
groepen leven
een individu redt het niet langer
maar toch is individualiteit
belangrijker dan collectiviteit
voor mij toch
zo ook voor u
volgens mij
en bij deze gedachte
sluit ik hier af
| Emi4: | Vrijdag, september 04, 2009 21:58 |
| Altijd heel interessant als jij je gedachten opschrijft, mooi verwoord :). | |
| Pomski: | Vrijdag, september 04, 2009 14:14 |
| Indringend schrijven met indrukwekkende openheid. Respect voor B. x |
|
| gina_86: | Donderdag, september 03, 2009 16:13 |
| bart wat een schrijven weer zeg haha! echt heel mooi verwoord liefs ramona |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, september 02, 2009 21:05 |
| van begn tot eind gelezen!!gr.janny | |
| CBR: | Woensdag, september 02, 2009 21:04 |
| Aandachtig gelezen omdat het zo recht uit je hart komt, je bent niet minder dan iemand anders omdat je autisme hebt of wat dan ook, borderline, Asperger...niet door iedereen begrepen maar dit schrijven is rakend.Diep rakend en ik wens je veel sterkte.Prachtig verwoord Bart. Liefs, Vanessa. |
|
| mucho: | Woensdag, september 02, 2009 21:00 |
| indrukwekkend schrijven bart ja het wordt er allemaal niet vrolijker van ik laat ze maar voor de tv hangen wat een ellende weer he dolfijnen benne beste beesten geloof ik. hahaha werkelijk contact is een schooon goed |
|
| verhavert: | Woensdag, september 02, 2009 20:48 |
| dit dicht neem ik mee prachtig schrijven liefs martine |
|
| Big Lady: | Woensdag, september 02, 2009 20:35 |
| Jeetje wat heb je dit mooi verwoord. Ik lees je graag Liefs en knuffels BL |
|
| Anastacia: | Woensdag, september 02, 2009 20:03 |
| ik voel met je mee snap wat je bedoelt en ik heb het ook op mijn manier en moet zekker rekening houden met mezelf doe ik het niet dan heel vervelende pijnen wat een intensverhaal schrijfje hier maar je bent niet alleen iedereen heeft wel een handicapt we zijn er niet minder op daarom accepteer ik mensen zo als ze zijn om dat iedere mens speciaal is op zijn manier liefs dikke knuffel xxxxx | |
| Meneer Zes: | Woensdag, september 02, 2009 19:56 |
| Van top tot onderaan gelezen. Mooie overdenkingen. :P Mr.6 |
|
| Auteur: Nummer 127 | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 02 september 2009 | ||
| Thema's: | ||