...
Het werd ineens donker en kou,
na mijn woorden, ik hou van jou.
Je deed of je ze niet hoorde,
het leek of je mijn hart doorboorde.
Ben ik het dan niet waard,
waarom gaat dit met pijn gepaard?
Heb ik het dan allemaal verzonnen,
je tevergeefs aan mijn hart gesponnen?
Ik had mijn ziel blootgegeven,
En niet gedacht, zomaar voor even…
Dus ik zeg het je niet meer,
‘k weet wel beter deze keer…
na mijn woorden, ik hou van jou.
Je deed of je ze niet hoorde,
het leek of je mijn hart doorboorde.
Ben ik het dan niet waard,
waarom gaat dit met pijn gepaard?
Heb ik het dan allemaal verzonnen,
je tevergeefs aan mijn hart gesponnen?
Ik had mijn ziel blootgegeven,
En niet gedacht, zomaar voor even…
Dus ik zeg het je niet meer,
‘k weet wel beter deze keer…
Reacties op dit gedicht
| Susanne X: | Dinsdag, april 16, 2002 15:44 |
| Als je het voelt moet je het zeggen, tenzij je de gevolgen van te voren al weet... Het liep dus, in dit geval, slecht af... Heel treurig, maar altijd een onwetend, onbeantwoord gevoel dragen is ook niet alles... Mooi gedicht! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Pepette | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 16 april 2002 | ||
| Thema's: | ||