Het was een mes
op een fluwelen draad,
gevaarlijk balanserend op het randje
van meer of minder.
Zo fijn was het verschil
van jouw taalgebruik.
Ik hoorde wat je zei
maar wist wat je bedoelde.
Ik was de draad
en jij het mes.
Niet wetend wat te doen
stak ik een hand uit,
je wilde ze wel nemen.
De moed daarvoor ontbrak je.
Tranen verdwaalden
terwijl meer minder werd.
En pas toen
bergreep ik het echt.
Jij was de draad,
en ik het mes.