De tijden
Ze zou graag doorgaan, maar het lukt haar niet
halfstarend voor zich uit, denkend aan tijden
neem haar niet kwalijk, als ze er even niet is
laat het regenen en haar tranen wegwassen.
Elke dag opstaan, met een nieuwe leugen
een lach toverend, niemand weet hoe
haar laatste woord tegen jullie
vasthoudend aan iets, wat er nooit zal zijn.
Reacties op dit gedicht
| remie: | Woensdag, september 09, 2009 13:59 |
| leef in het nu, hou vast en probeer de dingen anders te zien...liefs remie | |
| Meneer Zes: | Woensdag, september 09, 2009 12:20 |
| Oorlog? Ik weet niet. Denk veelal gebeuren dingen met een reden. Vrede & oorlog, zonder licht geen duister en vice versa! Dank voor het lezen, en blij dat je het mooi vond. Meneer Zes |
|
| moongirl1982: | Maandag, september 07, 2009 21:51 |
| diepe droefheid.hoop dat ze plaats vind waar ze zich in vertrouwen kan uiten. | |
| Aquarel: | Zondag, september 06, 2009 21:02 |
| Ja droevig, en heel mooi... Liefs, Aquarel |
|
| Anastacia: | Zondag, september 06, 2009 19:46 |
| droef schrijven mooi gedaan dat wel sterkte liefs xx | |
Over dit gedicht
| Auteur: Delusion | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 06 september 2009 | ||
| Thema's: | ||