Ontwaken na coma...
Een wazige mist schemert
in het centrum van mijn bestaan.
Langzaam ontwaak ik uit
de diepte van een slaap.
Ik kijk en bevat
de ruimte die me omsluit.
Zachte pastelkleuren
dringen zich naar binnen.
Ik kan ze niet weren,
ze worden steeds sterker.
Kleuren ordenen zich en ik
ontdek de vormen waartoe ze behoren.
Lucht verwisselt van grijs naar blauw,
bloemen openen in oranje en geel.
Licht wordt gezeefd door bladergroen.
Liefde, rood, harteklop van de wereld.
in het centrum van mijn bestaan.
Langzaam ontwaak ik uit
de diepte van een slaap.
Ik kijk en bevat
de ruimte die me omsluit.
Zachte pastelkleuren
dringen zich naar binnen.
Ik kan ze niet weren,
ze worden steeds sterker.
Kleuren ordenen zich en ik
ontdek de vormen waartoe ze behoren.
Lucht verwisselt van grijs naar blauw,
bloemen openen in oranje en geel.
Licht wordt gezeefd door bladergroen.
Liefde, rood, harteklop van de wereld.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Edith Meyers | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 16 april 2002 | ||
| Thema's: | ||