ik zag je zwemmen
ik zat te denken
of je me leuk zou vinden
of je je met me wou binden
ik sprak je aan
ik dacht even "wat een waan"
maar je deed normaal
verbaal
ik vroeg of je die avond kwam chillen
of jullie dat wel zouden willen
die avond haalde ik je op bij het adres dat je opgaf
boem klap waf
je was er niet
weer aan de wiet?
nee je was in t andere gebouw ernaast
ik was tog wel een beetje verbaasd
je had me veraden
de eerste keer
ik dacht "never nooit weer"
want ik hield van je
ik zag ons al staan, we
1 week later
geen eens een kater
ik vroeg je
je zei nee
doei je
t zat niet mee
je ging me negeren
om me van je af te weren
je wou niet meer praten
ik bleef hier staren
toen alle hoop weg was smste je me je wou me weer spreken
ik dacht even na en verstopte me onder het deken
ik wist niet wat ik moest doen
alles wat ik had was een herrinering en een kapotte schoen
na de vakantie kwam ik je opzoeken
ik stapte uit de bus en de eerste wie ik zag was jij
omg wat was ik blij
maar nu ben ik thuis
voor de buis
aan t denken
wat ik jou zou moeten schenken
om je hart te veroveren
en of ik t me kan veroorloven
ik ben wanhopig, ik doe mezelf pijn
t voelt niet fijn.
niet alleen mezelf maar ook anderen
nog maar een keer veranderen?



Vince(l)someonewhoknowswhoimean