Met een lachende traan..
Immens klein voel ik mij
wanneer jouw woorden me raken
Al hoor ik beter te weten
en mijn grenzen te bewaken
Zo graag wil ik je geloven
Mijn hart breekt met ieder woord
dat ik naar je schrijf vanavond
maar ik moet mezelf beloven
Dat ik mijn eigen ik ben
en niet langer een kopie
Ik voor mezelf op moet komen
de waarheid nu eindelijk zie
Na al die jaren van trouw naar jou
moet ik mezelf nu durven vertrouwen
Met een lachende traan zeg ik vaarwel
omdat ik van mezelf ben gaan houden
Reacties op dit gedicht
| develgirll: | Dinsdag, september 08, 2009 23:20 |
| mooi verwoordt want je hebt gelijk je moet van je zelf houden je moet immers je hele leven met je zelf doen... ik wens je heeel veel sterkte | |
| Aquarel: | Dinsdag, september 08, 2009 23:19 |
| Leest als een mooie groei in en naar jezelf... Liefs, Aquarel |
|
| Werner Domroese: | Dinsdag, september 08, 2009 16:07 |
| Weer op dreef? GG. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Manja Moraal | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 08 september 2009 | ||
| Thema's: | ||