Een grote lege ruimte om me heen,
niemand om te vertellen hoe ik me voel,
tranen wellen op in mijn ogen,
zoals zo vaak de afgelopen tijd.
Het leven is niet eerlijk,
wanneer het een goed loopt,
verpest iets anders mijn optimisme,
niet is perfect.
Mijn leven is goed,
ik heb alles wat ik wilde,
een huis, een vriend, zelfs een hond,
maar toch heb ik niet genoeg.
Ik wordt vergeten,
door mensen die ik als beste vrienden beschouwde,
is het jaloezie,
of heb ik mij gewoon al die tijd vergist.
Ik wil niet veel,
alleen een persoon om mijn hart te luchten,
iemand om mee te praten,
iemand om alleen maar lol mee te hebben.
Ben ik zo'n verschrikkelijk persoon,
dat het onmogelijk is om bevriend met mij te blijven,
Ik ben niet perfect,
en terwijl de tranen over mijn wangen rollen,
besef ik me dat ik gewoon niet goed genoeg ben.
8-sep-09