De achtbaan
Ik liep
Heb gelopen
Soms gelift
Soms gevlogen
Maar ik ging en ben gegaan
En nu zit ik stil in een rijdende achtbaan
Ik kan me niet bewegen
Alles gaat langs me heen
Ik neem alles waar
Maar conclusies heb ik geen
Ik open mijn ogen
Ik heb soms helder zicht
Tranen maken vlekken
Dus maak ik mijn ogen maar dicht
Het is een chaos
Ik een schroef en over de kop
Ik verlies stukjes van mezelf
Het is zitten blijven of stop
Ik wil uitstappen
Weer lekker vliegen en lopen
Maar ik ga veel te hard
Ik kan alleen op rust hopen
Winnen of verliezen
Ik had niet willen kiezen
Maar ik wil weer leven dus moet ik wel doorgaan
En blijf stilletjes zitten in deze rijdende achtbaan
Heb gelopen
Soms gelift
Soms gevlogen
Maar ik ging en ben gegaan
En nu zit ik stil in een rijdende achtbaan
Ik kan me niet bewegen
Alles gaat langs me heen
Ik neem alles waar
Maar conclusies heb ik geen
Ik open mijn ogen
Ik heb soms helder zicht
Tranen maken vlekken
Dus maak ik mijn ogen maar dicht
Het is een chaos
Ik een schroef en over de kop
Ik verlies stukjes van mezelf
Het is zitten blijven of stop
Ik wil uitstappen
Weer lekker vliegen en lopen
Maar ik ga veel te hard
Ik kan alleen op rust hopen
Winnen of verliezen
Ik had niet willen kiezen
Maar ik wil weer leven dus moet ik wel doorgaan
En blijf stilletjes zitten in deze rijdende achtbaan
Reacties op dit gedicht
| Aquarel: | Zaterdag, september 12, 2009 16:23 |
| Goed, houd je even stevig vast... Rustige stromingen komen later wel weer... Sterkte en liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: --Ellen | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 12 september 2009 | ||
| Thema's: | ||