Bloed
Het mes staat op mijn huid
De kras zit er ook weer op
Het bloed komt naar buiten
Het rood komt me tegemoet
Ik kan het niet meer laten
En zie steeds meer krassen staan
Nog meer bloed komt naar buiten
Het rood wordt ook steeds roder
Een stuk huis is kapot
Schrikken doe ik niet meer
De pijn wordt ook steeds minder
Door mijn bloed voel ik de hitte
De warmte van mijn lichaam
De rest lijkt verkoeld
Mijn bloed begint te drogen
Ik veeg het langzaam weg
Heel voorzichtig en behoedzaam
Maar het is nog niet voorbij
Want het mes is nog niet uit mijn handen
De krassen blijven op me staan
Het houdt voorlopig nog niet op met bestaan
En de littekens zullen voor altijd zichbaar zijn
Reacties op dit gedicht
| .Locked.: | Zondag, september 20, 2009 21:23 |
| jep meisje, wat ken ik dat gevoel toch goed. het gevoel dat je leeft he, wees voorzichtig knuff |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *dark__eyes* | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 13 september 2009 | ||
| Thema's: | ||