Ruïnes
De ondergaande zon
verblindde het spiegelbeeld
van de zonde
In alle gretigheid
verging het lachen van de deugd,
bij avondstond starend
Gulzig, was het woord
dat in me opkwam terwijl
de wereld werd veroverd
Op het eind waren alleen
nog de ruïnes van alles
wat we ooit waren geweest
En zelfs de zonde,
die eens zo hardnekkig tierde,
was niet meer
Reacties op dit gedicht
| lexx: | Dinsdag, september 15, 2009 01:35 |
| mooi gedicht :) vormelijk geschreven: dat wil zeggen wat stijfjes. maar dat kan het goed hebben, het gaat tenslotte over gods wil he. "gij zult niet..." naar gelieve in te vullen op de stippellijn. | |
| trucker klaas: | Maandag, september 14, 2009 23:05 |
| tja de tijd breekt beetje bij beetje .... fraai schrijven ,klaas |
|
| Werner Domroese: | Maandag, september 14, 2009 22:31 |
| Wat een schitterend gedicht. Graag genoten. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Tinne Verbeek | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 14 september 2009 | ||
| Thema's: | ||