waarom
seconde, minuten, ze worden uren
dagen draag ik naar de donkere nacht
als de morgen sprankjes licht vertoont
en het jonge groen leven verzacht
de vragen bleven hangen
als een laatste herfstblad
de winter door tot zelfs de lente
zijn totale waarde onderschat
waarop geen echt antwoord
is te vinden, het heeft geen zin
te zoeken naar enige reden
waarom … ik zit er middenin
Reacties op dit gedicht
| Artifex: | Woensdag, september 16, 2009 14:05 |
| Vragen we ons weleens af of we gelukkiger zouden zijn met het antwoord? Erg mooi... Liefs, Artifex. |
|
| Quicksilver: | Woensdag, september 16, 2009 14:00 |
| Prachtig meevoelend gedicht! Vind de foto supermooi Remie! Liefs,knuffs dicky |
|
| Anastacia: | Woensdag, september 16, 2009 11:21 |
| prachtig gedicht liefs xxx | |
| Two Tears: | Woensdag, september 16, 2009 11:10 |
| Lieve Remie, Laat je meedrijven op je gevoelens dan duurt de donkere nacht steeds te kort. Liefs Two Tears |
|
| verhavert: | Woensdag, september 16, 2009 10:10 |
| sterk schrijven liefs |
|
| hiljaa: | Woensdag, september 16, 2009 09:45 |
| waarom..... tja ik krijg ook nooit een antwoord hierop prachtig geheel en mooie foto knufleifs--hiljaa-- |
|
| switi lobi: | Woensdag, september 16, 2009 09:39 |
| Als er een antwoord nodig is, komt het vanzelf lieve remie. Liefs en mooie dag, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: remie | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 16 september 2009 | ||
| Thema's: | ||