van oude stiltes
Diep donkerblauwe Lupine
langs ongelijke klinkers
de sloot voert amper water
scheef hangen luiken verveloos
nog immer jeugdig…speels
geen zicht op eventueel later
daar buiten kraait de haan
nog altijd goedemorgen
het zicht kan mij niet meer bekoren
de tijd jaagt oude stiltes door
pruimenboom met geel gerijpt
de zoete smaak ging eens verloren
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Donderdag, september 17, 2009 20:24 |
| Dit soort heimwee herken ik. Was het weekend in Lemmer in mijn gebooreplaats. ben langs mijn ouderlijk huis geweest, zoveel is er daar veranderd. Doet mij gewoon zeer. liefs,dicky |
|
| Martien Montanus: | Donderdag, september 17, 2009 14:40 |
| Als mooie beelden uit je jeugd letterlijk worden afgebroken is dat pijnlijk. Heel mooi neergezet. Groet Martien. |
|
| Two Tears: | Donderdag, september 17, 2009 11:25 |
| Achterom kijken kan soms goed zijn als je het zicht op de toekomst maar niet verliest. Liefs Two Tears |
|
| verhavert: | Donderdag, september 17, 2009 11:24 |
| maar herinneringen bijven remie een wondermooi dicht |
|
| ela: | Donderdag, september 17, 2009 11:23 |
| Bij terugkomst wirdt de herinnering dikwijls zuur. ela |
|
| Anastacia: | Donderdag, september 17, 2009 10:03 |
| heel mooi gedicht mooie herindering toch liefs xxx | |
| switi lobi: | Donderdag, september 17, 2009 09:58 |
| Ze zeggen weleens: "ga nooit terug naar een plek waar je ooit gelukkig was". Misschien is dat wel zo.. mijn ouderlijk huis is nu een rommelwinkel :( Dikke knuffel, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: remie | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 17 september 2009 | ||
| Thema's: | ||