herfstregen
‘t is stiller nu sinds d’ aarde
links gekeerd, mensen volharden
in huizen vol spiegels, zoekend;
zonder hen is het veel rustiger hier
wordt tijd weer hergeboren
nu, haast eindelijk gestorven
rest ons het wachten onder kastanjebomen
op een volgende vallende bolster
‘ik denk dat het gaat regenen’ zeg jij
en inderdaad, in de hemel fladderen
grijze wolken als stukjes van vlaggen
- of lijkdoeken - waaruit lijven
zich gewurmd hebben
reeds voel ‘k de eerste druppel.
sunset 17-09-2009
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Donderdag, september 17, 2009 20:22 |
| Supermooi gedicht! Liefs,dicky |
|
| Jan de haan: | Donderdag, september 17, 2009 19:55 |
| prachtig omschreven Sunset groetjes Jan |
|
| Dirk Hermans: | Donderdag, september 17, 2009 16:07 |
| zeer goed tot een prachtig gedicht gebracht | |
| ela: | Donderdag, september 17, 2009 11:26 |
| Melacholisch geheel. ela |
|
| Hieronymus: | Donderdag, september 17, 2009 10:50 |
| Kijk als ik dit lees, heeft zelfs de donkerste koudste winter zijn charmes. Beste groet Ronny |
|
| Hilly N: | Donderdag, september 17, 2009 08:49 |
| Prachtig gedicht Sunset! Lieve groet voor een fijne dag Hilly |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 17 september 2009 | ||
| Thema's: | ||