Nee!Niet zomaar.
Elk blaadje
zijn eigen kleurtje,
verliest zijn eigen sapje,
terwijl mijn bloed zich keert.
Een knagend loslaten.
Een knagend loslaten.
Een levendig kleurenpalet.
Ik voel de weemoed
Ik voel de weemoed
in mijn knoken,
terwijl de wind weer leert fluiten.
bokkie 46
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Donderdag, september 17, 2009 21:34 |
| Ik voel het mee! liefs,dicky |
|
| verhavert: | Donderdag, september 17, 2009 11:12 |
| een prachtig herfstgedicht bokkie liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Bokkie46 | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 17 september 2009 | ||
| Thema's: | ||