bij het opstaan
glijdt alles van me af
krassend, als een deken vol met splinters
dit is de laatste keer
denk ik voor de zoveelste keer
hierna niet meer
nooit meer
een diepe zucht klinkt
en precies wanneer jij je ogen opent
verberg ik de mijne
nee, deze tranen zijn niet om jou
weglopend ontwijk ik alle woorden
verzwijg ik alle blikken
ze doen me niets, ze zeggen me niets meer
nooit meer
ik kan niet meer geloven in de leugens van jouw waarheid
hoe graag ik dat ook wil, ik kan het niet meer
nooit meer
met een flauwe glimlach veeg ik het zout van mijn wangen
nee, deze tranen zijn niet om jou
tevergeefs heb ik jou alles gegeven
wetende dat je bij een ander hoort
tevergeefs, maar vol overgave
want het voelde zoals het voelen moest
nu
nu vlucht ik
en neem onze herinneringen met me mee
het droge zout blijft plakken op mijn wangen
terwijl ik zachtjes tegen mezelf lieg;
nee, deze tranen zijn niet meer om jou
| Auteur: Tom Witvis | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 17 september 2009 | ||
| Thema's: | ||