Invalide
En waar de roestig bladeren gaan
de herfst mijn stormige gedachten
begeleiden versterken en laat zwenken
is al mijn denken toch steeds naar jou
daar waar ik niet met jou verder meer kan gaan
daar mijn lichaam te invalide is
om je op mijn pad te begeleiden
Jij bent te jong om dit werkelijk te begrijpen
ik weet ik kan mijn weerstand niet verbreken
dat mijn adem na iedere stap benauwder wordt
moet steunen op jouw kleine smalle schouders
jij je tempo aan mij moet blijven passen
Al laat je blik mijn ellende steeds verzachten
je geduld voor mij is onuitsprekelijk
van verwondering voor mij
ik zal je ondanks dat niet laten vallen
maar niet meer buiten met je wandelen
onze leeftijd ligt te ver uit een tussen ons in de getallen
mijn herfst heeft te veel bladeren laten vallen
Roestig vingerend brede bladeren
dwarrelend
begeleiden onrustig in mijn bestaan
herinneringen blijven
maar jouw leven moet anders of zonder mij
straks verder gaan
Toch zal ik jou in mijn diepste diepte blijven dragen
gedachten aan jouw complimenten voor mij schragen
onbaatzuchtig en met pijn
onverwarmd als jij er niet kan zijn
Zonder om medelijden te willen vragen
de herfst mijn stormige gedachten
begeleiden versterken en laat zwenken
is al mijn denken toch steeds naar jou
daar waar ik niet met jou verder meer kan gaan
daar mijn lichaam te invalide is
om je op mijn pad te begeleiden
Jij bent te jong om dit werkelijk te begrijpen
ik weet ik kan mijn weerstand niet verbreken
dat mijn adem na iedere stap benauwder wordt
moet steunen op jouw kleine smalle schouders
jij je tempo aan mij moet blijven passen
Al laat je blik mijn ellende steeds verzachten
je geduld voor mij is onuitsprekelijk
van verwondering voor mij
ik zal je ondanks dat niet laten vallen
maar niet meer buiten met je wandelen
onze leeftijd ligt te ver uit een tussen ons in de getallen
mijn herfst heeft te veel bladeren laten vallen
Roestig vingerend brede bladeren
dwarrelend
begeleiden onrustig in mijn bestaan
herinneringen blijven
maar jouw leven moet anders of zonder mij
straks verder gaan
Toch zal ik jou in mijn diepste diepte blijven dragen
gedachten aan jouw complimenten voor mij schragen
onbaatzuchtig en met pijn
onverwarmd als jij er niet kan zijn
Zonder om medelijden te willen vragen
Reacties op dit gedicht
| Alhambra: | Vrijdag, september 18, 2009 15:39 |
| BEDANKT JANNY VOOR JE REACTIE GROET, ALHAMBRA |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Vrijdag, september 18, 2009 13:10 |
| heel erg graag gelezen ben er stil van janny |
|
| Alhambra: | Vrijdag, september 18, 2009 12:41 |
| Bedankt Artifex voor je reactie Groet, Alhambra |
|
| Artifex: | Vrijdag, september 18, 2009 07:27 |
| Aangrijpend... Liefs, Artifex. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Alhambra | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 18 september 2009 | ||
| Thema's: | ||