o vader, moeder
toen, in ’t bed van mijn ouders
werden dobbelstenen geworpen
de hand overspeeld
in diepten van mijn hart
paren zij nog steeds
onhoudbare heupen
omgord door lederriemen
lichtschuw de lijven
verlach ik jullie
mijn hart slaagt enkel liefde.
sunset 18-09-2009
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Vrijdag, september 18, 2009 17:59 |
| een echt sunset gedicht met waarde gevoel en zo waardevol neergezet | |
| kerima ellouise: | Vrijdag, september 18, 2009 17:00 |
| hoe pijn zich ingraaft in letters van het verleden mooi gedicht ! liefs kerima ellouise |
|
| Hilly N: | Vrijdag, september 18, 2009 14:09 |
| Wel heel mooi geschreven Sunset! Lieve groet, Hilly |
|
| _Lieverdje_: | Vrijdag, september 18, 2009 11:14 |
| prachtig geschreven liefs |
|
| Jannie Hoogendam: | Vrijdag, september 18, 2009 10:50 |
| Graag gelezen, Sunset liefs Jannie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 18 september 2009 | ||
| Thema's: | ||