illusie
Ik stap op mijn blauwe schoenen
het groene van de buren op
ik zal niet voor je vechten
zoals ik bij Elvis Presley deed
Het knipperen van zijn ogen
zag ik met mijn rug
Wanhopig leek hij door te gaan
met zijn nieuwe liefde
De liefde die hij voelde
was groter dan hijzelf
te weinig nog gezien
om te beseffen dat het doodde
het groene waar mijn schoenen liepen
bleek niets meer dan los zand
en mijn moeder bracht ter sprake
dat mijn schoenen mij ontgroeiden
Op mijn blote voeten loop ik
waar de regen gister' viel
je rug heb je mij toegekeerd
maar de liefde is er toch
het groene van de buren op
ik zal niet voor je vechten
zoals ik bij Elvis Presley deed
Het knipperen van zijn ogen
zag ik met mijn rug
Wanhopig leek hij door te gaan
met zijn nieuwe liefde
De liefde die hij voelde
was groter dan hijzelf
te weinig nog gezien
om te beseffen dat het doodde
het groene waar mijn schoenen liepen
bleek niets meer dan los zand
en mijn moeder bracht ter sprake
dat mijn schoenen mij ontgroeiden
Op mijn blote voeten loop ik
waar de regen gister' viel
je rug heb je mij toegekeerd
maar de liefde is er toch
Reacties op dit gedicht
| Animola_*: | Maandag, augustus 15, 2016 18:58 |
| Herkenbaar, mooi omschreven. vroeg me af hoe het met je gaat, oude bekende. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dune* | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 18 september 2009 | ||
| Thema's: | ||