ergens blijven de vragen knagen
waarom?
waarom ik?
maar de antwoorden
weet alleen het duister van de nacht
en mijn vader
ik weet nog precies hoe hij lacht
wanneer zijn vingers mijn lichaam besluipten
en onder mijn slipje kruipten
ik weet nog ieder detail
hoe je ademhaalde
hoe ik zo erg van bedtijd baalde
omdat jij me altijd in bed stak
steeds weer mijn hart brak
ik wilde geen kusje voor het slapengaan
je liet me leven in de waan
dat ik gelukkig was
maar je maakte voor altijd een kras
op mijn hart, toen nog van glas
ik voel nog steeds je ogen
op mijn huid
je hebt mijn dromen bedrogen
mijn hart belogen
en dat zit in mijn hart, kan er niet meer uit
ik voel nog elke aanraking
mijn hoofd ging in staking
ik wilde niets meer weten
alles vergeten
maar het lukte niet
altijd komt terug dat verdriet
maar nu lach ik met jou
ik heb tenminste iemand die ik voor 100% vertrouw
van wie ik echt hou
nu ben ik meer op mijn gemak
want jij bent echt zwak
mijn dromen,gedachten en gevoelens overwinnen alles
zelfs jou, pa
zelfs jou...