scheppingsverhaal III(naar pramodah
Scheppingsverhaal III
in den beginne was er *Het*
een punt zonder naam
met al de kennis in zich
maar tot ervaren niet bekwaam
toen nam het punt een besluit
wou zijn kennis ervaren
warmde op, zette uit
om alleen de kern te bewaren
kwam tot explosie met een knal
verdeelde in ontelbare stukken
verspreide zich in het heelal
om ervaring in zich door te drukken
ervaart nu tot in de essentie
steen, water, vuur en lucht
treed binnen in al de materie
ook voor het dierlijke niet beducht
ervaart zo in elk mensenleven
het leed en geluk elke dag
voegt samen want dat is het streven
tot hij weer naar huis komen mag
en als gans de cyclus is doorlopen
zullen wij weer allen samen zijn
in het punt waar alles is begonnen
zonder vreugd en zonder pijn
pramodah
–<*>--
*
*
*
Reacties op dit gedicht
| sleepless: | Donderdag, april 18, 2002 00:30 |
| Ferme oerknal. Maar de tijd gaat snel, we leven geen eeuwigheid. Geen tijd verknallen dus :-) Groetjes. |
|
| lejaeghere rudi: | Woensdag, april 17, 2002 13:10 |
| Mooi verwoord, Pramodah. Een variatie op : van as zijt ge en tot as zult gij wederkeren. Graag gelezen, groetjes. Rudi | |
| maneschijn: | Woensdag, april 17, 2002 10:29 |
| hmm.. doet dit me nu erg hard denken aan wat ik ergens in de vakantie heb pogen te leren voor filosofie...? of.. is het echt prammies eigen theorietje...? .. wat er ook van zij.. het is een prachtig gedicht alweer lieverd.. ik hou van je x je dochtertje |
|
| free: | Woensdag, april 17, 2002 07:42 |
| de Oerknal... doet me denken aan prof.pieter Baarten Lot of levenslot...mooi pramodah liefs free |
|
| Huting: | Woensdag, april 17, 2002 07:31 |
| Hier kan ik me goed in vinden... Liefs, Doortje |
|
| Gerda Prins: | Woensdag, april 17, 2002 03:39 |
| O wat fijn om dan weer samen te zijn ! | |
| MayadeBij: | Woensdag, april 17, 2002 01:55 |
| Ik lees het morgenvroeg nog even terug, lig al halfslapend op het toetsenbord, Slaap Zacht.. | |
| pramodah: | Woensdag, april 17, 2002 01:35 |
| een woordje uitleg..de oorsprong ligd in de eeuwigheid en daar is geen tijd en ook geen dualisme er kan dus ook geen goed of kwaad zijn ... | |
| Ron de Leeuw: | Woensdag, april 17, 2002 01:27 |
| Mooi beeld Pramodah, maar zoals Arie ook al zei, zullen we nog wel gelukkig zijn zonder pijn en zonder verdriet. zonder kwaad geen goed. zonder zwart geen wit zonder oorlog geen vrede zonder verdriet geen blijdschap zonder tranen geen lach. Goede dingen hebben een tegenstander nodig, het leven moet in balans blijven. Verder erg mooi geschreven. Ron. |
|
| Ron de Leeuw: | Woensdag, april 17, 2002 01:25 |
| Driegeetjes: | Woensdag, april 17, 2002 01:01 |
| In het collectief waren we EEN Verstrooid op aard is er GEEN Het begon daar waar de zon SCHEEN... DrieGeetjes ;-) |
|
| christina: | Woensdag, april 17, 2002 00:49 |
| krijgen wij ook een vervolg prachtig pram echt liefs christa |
|
| arie: | Woensdag, april 17, 2002 00:48 |
| Deels kan ik me vinden in het beeld wat je schetst. Maar er blijven vragen over.. bv de laatste strofe: is het nog wel leven zonder vreugde, zonder pijn? Het stemt tot nadenken, dat wel Liefs, Arie |
|
| Hanneke Eirinn: | Woensdag, april 17, 2002 00:33 |
| ..en misschien verlangen we allemaal wel terug naar waar 't eens begon.. :) | |
| Sheena: | Woensdag, april 17, 2002 00:29 |
| De schepping volgens jouw therorie dus ... hmmmm Pram daar gaan we nog vele avonden over praten ... want dit moet je me nog veel keren uitleggen denk ik *knipoog* Sheena |
|
Over dit gedicht
| Auteur: pramodah | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 17 april 2002 | ||
| Thema's: | ||