Overvloedig
overvloedig
sterker dan voorheen
waar tranen
stiller huiswaarts gaan
naar het hart wat beeft
over het toen
voortaan
doordrenkend
rafels van liefde
vol spijt
een overvloed
van houden van
bijna, was jij mij kwijt
Reacties op dit gedicht
| Hilly N: | Zaterdag, september 26, 2009 09:19 |
| Zo prachtig Annemieke Lieve groet, Hilly |
|
| switi lobi: | Donderdag, september 24, 2009 11:54 |
| Een overloed van houden van.. herken ik. Liefs |
|
| Martien Montanus: | Woensdag, september 23, 2009 15:36 |
| Prachtig geheel, compliment. Groet Martien |
|
| remie: | Woensdag, september 23, 2009 11:20 |
| prachtige combinatie...liefs remie | |
| Anneke Bakker: | Woensdag, september 23, 2009 10:55 |
| Heel mooi dit rakend gedicht, doordrenkt met een overvloed van houden van, naar het hart dat beeft, waar tranen stiller huiswaarts gaan, je zegt het zo mooi, je roept ongewild emoties op. Veel liefs Anneke |
|
| Artifex: | Woensdag, september 23, 2009 07:41 |
| Bijna, gelukkig niet helemaal. Warme knuffel... Liefs, Artifex. |
|
| Rien de Heer: | Woensdag, september 23, 2009 07:02 |
| Overvloed in houden van schaadt nooit .... Groetjesss, Rien. |
|
| windwhisper: | Woensdag, september 23, 2009 06:21 |
| oeiii wat voelt dit hartaanrakend aan lieve groet Cobie |
|
| Omni Allumini: | Woensdag, september 23, 2009 03:28 |
| nahja: wakker blijven heeft mss toch nut :) wat dacht je van scenarioschrijfster?! ach.. ik ben meer een commerciele advocaat (die zitten daar genoeg hoor: dan verkoop je het tenminste niet voor minder dan het waard is) zomaar een overweging natuurlijk :D | |
| Omni Allumini: | Woensdag, september 23, 2009 03:26 |
| fragmentarisch denkvermogen heb ik dan weer wel (een fotografisch geheugen.. maar dat hoef ik niet zonodig visueel te maken voor de wereld hmm?!) ik schrijf teksten die geen ''frame'' behoeven (mag ik toch hopen) ik zou het wel graag met film combineren daarentegen.. als het leven zelf.. ik wil geen ''statisch'' leven.. nu niet: nooit niet!! vandaar (denk ik) | |
| Omni Allumini: | Woensdag, september 23, 2009 03:21 |
| bepaalde films benadrukken enorm wat ik heb leren te verbergen (wie zou het helemaal begrijpen hmm?!) ik geloof niet per definitie in happy endings (allesbehalve zelfs) en thuis?! waar is dat?! ik merk toch dat mijn ouders na 2 dagen al latent geirriteerd raken (het is niet erg: maar ik voel dat wel gewoon) ik heb die inspiratie vele malen minder bij foto''s en schilderijen (ik irriteer me eerder dan dat ik een statische schoonheid bemin: omdat het onnatuurlijk is) | |
Over dit gedicht
| Auteur: Annemieke van der Ven | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 23 september 2009 | ||
| Thema's: | ||