Volgende keer beter.
Volgende keer beter.
Ik zat maar te wachten tot je komen zou,
ik zou een bestand sturen, dat had ik beloofd aan jou.
Dus heb ik heel de avond zitten wachten,
tot ik een glimp van jou zou opvangen.
Het begon met 5 minuten,
'k dacht; het kan nou toch niet lang meer duren?
Maar die minuten verstreken een voor een,
en nog steeds zat ik hier helemaal alleen.
Je zou het toch niet zomaar vergeten zijn,
want als dat zo is, doet het wel een beetje pijn.
Dus nu zit ik hier te dichten en te rijmen,
en wachten tot jij eindelijk zou verschijnen.
Na een uur is er nog steeds geen teken van leven,
ik ga er maar vandoor, volgende keer beter.
Anouk.
Ik zat maar te wachten tot je komen zou,
ik zou een bestand sturen, dat had ik beloofd aan jou.
Dus heb ik heel de avond zitten wachten,
tot ik een glimp van jou zou opvangen.
Het begon met 5 minuten,
'k dacht; het kan nou toch niet lang meer duren?
Maar die minuten verstreken een voor een,
en nog steeds zat ik hier helemaal alleen.
Je zou het toch niet zomaar vergeten zijn,
want als dat zo is, doet het wel een beetje pijn.
Dus nu zit ik hier te dichten en te rijmen,
en wachten tot jij eindelijk zou verschijnen.
Na een uur is er nog steeds geen teken van leven,
ik ga er maar vandoor, volgende keer beter.
Anouk.
Reacties op dit gedicht
| *dark__eyes*: | Woensdag, september 23, 2009 22:07 |
| Geef de gene de voordeel van de twijfel. Laat het niet te vaak gebeuren, want dan breek je steeds meer. Veel sterkte met wachten en schrijven. Knufff |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Kruimel91 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 23 september 2009 | ||
| Thema's: | ||