Totale leegte van binnen,
Niet meer weten waar te beginnen,
Mijn leven een ware puinhoop,
Drijft me tot een gevoel van wanhoop.
Elke dag een stukje meer,
Tot het moment van "Ik kan niet meer"
Nooit zal er iemand zijn,
Die kan voelen mijn pijn.
Nooit zal iemand het gevoel beleven
Dat ik mezelf heb weggegeven.
Mijn eigen ik, weggevaagd,
Als een rendier achterna gejaagd.
Op de vlucht voor alle gevaar
Elke aanraking elk gebaar
Als een messteek in mijn hart,
Maakt mijn gevoel staalhard.
Ik kan niet meer terug
Weg van deze levensbrug
Dus ik accepteer mijn lot
En geef ik mij over aan God