Je was voor mij
Je was voor mij
de zon en de maan
Wellicht wel de reden
dat ik bleef bestaan
Mijn ziel was gebroken
niets meer dan dat
Toch bleef het stukje levend
die jou nooit vergat
Wat men ook heeft gezegd
het heeft nooit geschaad
Mijn diepe gevoelens
waar het uiteindelijk om gaat
Al hield mijn hart van je
de enge angst bleef
Gedachten dat je me verliet
wat mij tot waanzin dreef
Kun je me vergeven
de afstand die ik schiep
Enkel vergrotend
toen ik bij je weg liep
Het spijt me
dat ik niet binden kon
De strijd tegen verlatingsangst
nooit echt won
Weet dat het niet lag aan jou
niet aan de woorden die je zei
Nee enkel en alleen
aan dat gevoel zo diep in mij…
de zon en de maan
Wellicht wel de reden
dat ik bleef bestaan
Mijn ziel was gebroken
niets meer dan dat
Toch bleef het stukje levend
die jou nooit vergat
Wat men ook heeft gezegd
het heeft nooit geschaad
Mijn diepe gevoelens
waar het uiteindelijk om gaat
Al hield mijn hart van je
de enge angst bleef
Gedachten dat je me verliet
wat mij tot waanzin dreef
Kun je me vergeven
de afstand die ik schiep
Enkel vergrotend
toen ik bij je weg liep
Het spijt me
dat ik niet binden kon
De strijd tegen verlatingsangst
nooit echt won
Weet dat het niet lag aan jou
niet aan de woorden die je zei
Nee enkel en alleen
aan dat gevoel zo diep in mij…
Reacties op dit gedicht
| Omni Allumini: | Zaterdag, september 26, 2009 11:59 |
| daar hebben ze ''het Huwelijk'' voor uitgevonden he?! :D klinkt best bekend hoor.. toch denk ik dat liefde sterker dan dat zou moeten zijn.. xx | |
| jeffrey9: | Zaterdag, september 26, 2009 11:45 |
| bull shit | |
Over dit gedicht
| Auteur: Luna( ) | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 25 september 2009 | ||
| Thema's: | ||