Realiteit voelt vreemd
Op bepaalde momenten
Alsof het niet echt is wat ik beleef
Alsof ik tussen twee werelden zweef
Ik luister wel, maar hoor ik ook?
Stemmen die praten
Zij vullen de stilte
En toch kan ik de drukte verlaten
Voor wat het is
En verder dromen
In mijn verbeelding
Ik hoef de mensen niet om mij heen
De hele dag
Het maakt me moe
Soms verlang ik naar alleen
Met mijn gedachten
Waar men van mij niet zal verwachten
Dat ik mee hoor
En converseer
Want dat hoef ik niet
Altijd zozeer…