Grijze stenentuin....
Grijze stenentuin
ik zie je lopen
door de ijzeren hekken
van de grijze stenentuin
langs plekken
waar vogels van de hemel zingen
tussen het verwelkte blad
brandende lichtjes
gedichtjes, bloemen
vertellen hoe lief men had
en ik,
ik zou je wel willen dragen
over die verlaten grens
van donker naar licht
als ik de kwetsbaarheid lees
in de verdrietdenkrimpels
in je bleke gezicht
dan
is er zomaar voor even
die kruisende sprekende blik
van het voelen, het weten
jij, ik,
we zullen nooit meer vergeten
© Hilly
25 september 2009
Reacties op dit gedicht
| *Hanny*: | Donderdag, oktober 22, 2009 13:16 |
| Prachtig! Liefs, Hanny |
|
| japonica: | Maandag, oktober 05, 2009 21:04 |
| Gelukkig zijn er nog enkele schrijvers de moeite van het lezen meer dan waard. Onnavolgbaar en ja J.E Waals kijkt weer over je schouder mee. liefs Jap |
|
| trucker klaas: | Donderdag, oktober 01, 2009 19:49 |
| een mooi samen fraai ,klaas |
|
| Gert: | Donderdag, oktober 01, 2009 10:34 |
| Wat een mooie beelden schets je hier Hilly. Herkenbaar, maar toch zo mooi. Liefs, Gert |
|
| Elinora: | Woensdag, september 30, 2009 13:26 |
| echt super! het de stilte die de verbondenheid kracht bijzet..meer heb je niet nodig.. xxx elinora |
|
| kerima ellouise: | Woensdag, september 30, 2009 11:20 |
| hoe stilte opgevangen wordt in ogen, het weten en het dragen... heel mooi Hilly... liefs kerima ellouise |
|
| elze: | Zondag, september 27, 2009 10:40 |
| schitterend Hilly, meenemend dit ...wauw .. laifs ..elze |
|
| switi lobi: | Zaterdag, september 26, 2009 21:22 |
| Gewoon al het gevoel begrepen te worden door iemand voelt al zooo warm... machtig dit! Lieve groetjes, switi lobi |
|
| mucho: | Zaterdag, september 26, 2009 18:02 |
| de achtergrond is net zo mooi als het gedicht in warme herfsttonen geschilderd |
|
| Fari HS: | Zaterdag, september 26, 2009 17:43 |
| Hoe goed jij het verdriet van een andere kan formuleren. Hoe breekbaar en zacht zijn je woorden in weer een gevoelig waardevol gedicht. Liefs en een fijn weekeind, Fari |
|
| Hans Winter: | Zaterdag, september 26, 2009 17:24 |
| in je gedenken worden herkend verbindt weer wie je was met wie je werd groetje, hans |
|
| ela: | Zaterdag, september 26, 2009 15:57 |
| Kerkhof is de plaats waar verdriet openlijk mag getoond worden. ela |
|
| Anneke Bakker: | Zaterdag, september 26, 2009 13:20 |
| Daar in die stilte denkend aan wat was. Woorden zijn hier overbodig , ogen spreken het verdriet uit. Heel gevoelig gedicht. Veel liefs Hilly Anneke |
|
| Laurens Windig: | Zaterdag, september 26, 2009 10:52 |
| Met dit gedicht troost jij verledentijd! |
|
| windwhisper: | Zaterdag, september 26, 2009 09:24 |
| ja het kerkhof, soms zou je inderdaad willen dragen, zoveel verdriet rust er op kromgebogen schouders lieve groet Cobie |
|
| verhavert: | Zaterdag, september 26, 2009 09:04 |
| je bezorgt me koude rillingen met die prachtig emotioneel dicht en zo beeldend mooi daarnaast een pareltje liefs martine |
|
| Anastacia: | Zaterdag, september 26, 2009 08:53 |
| heel mooi gedicht en droefig te gelijk heel veel sterkte hilly liefs dikke knuffel en een mooi weekend xxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Hilly N |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 26 september 2009 | ||
| Thema's: | ||