En toen was het stil

Met zijn laatste
krachten
stoot hij
nog één keer zijn
ijle, ultrasone geluid
waarin
verbazing, angst
en verdriet
schuilt
zijn sierlijk,
gestroomlijnde lichaam
getroffen
en terwijl
zijn laatste levensklanken
weggalmen
kleurt het water
langzaam
rood

Geschreven door

Edwin van Rossen

Reacties op dit gedicht

Edwin van Rossen vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Susanne X:	Woensdag, april 17, 2002 16:21
Prachtig!

Laurens Windig:	Woensdag, april 17, 2002 12:30
Tragisch mooi beschreven!

free:	Woensdag, april 17, 2002 10:36
free willie....? liefs free

Over dit gedicht

Auteur: Edwin van Rossen
Gecontroleerd door:
Gepubliceerd op: 17 april 2002
Thema's: [Dieren] [Dood] [Verdriet]