zijn laatste adem blaast hij uit
zijn ogen verlaten deze wereld
een bliksem flits van herrering komt voorbij
laatste hartslag heeft geslagen
ook zijn bloed stopt met stromen
langs zijn ziekenhuisbed zijn vrouw en kind
tranen over haar wangen
verbijstert door dit bleed
verkrampt houd ze mijn handje vast
geen besef van wat komen gaat
hoe nu verder speelt door haar gedachten
mijn kleine handje laat die van haar los
ik wil schreeuwen mama zegt dat papa wakker word
maar er komt niks uit
ze kijkt me aan zie haar naar woorden zoeken
papa heeft geen pijn meer hoor ik haar nog zeggen
nu 15 jaar later sta ik bij zijn graf
verwijt hem mijn moeilijke jeugd
niemand die mij begreep niemand die mijn snapte
waarom ik niet kon accepteren dat ik vaderloos achter bleef
tranen in mijn ogen
zoekend naar een reden zoekend naar een weg
pijn overheerst nooit een vader figuur gekent
stiefvader nooit toegelaten hij was mijn papa niet
vloekend sta ik bij zijn graf
mijn vriendin houd me vast en sust me
papa waarom is het laasts wat ik zeg voor ik weg loop
weg loop bij zijn graf.