Steeds weer
Ze geur
ze killen adem
ze handen
over je lichaam
die herken je uit duizende
en vergette doe je niet
liggend in je bed
voel je ze kille adem over je
ze handen voelen op plekken
tegen stribbelen doe je
maar op een gegeven moment
verstijf je
hij kleed je uit
je wilt gillen
maar het gaat niet
tranen komen
hij gaat door
hij zit in je
ze lichaam tegen de jouwe
tranen over ja wangen
en dan hij stopt
en gaat weg
en jij ligt
verlamt en tranen
op bed
hij is weg
je wilt alles
van je af douche
5 uur onder de douche nog niet weg
het gaat niet weg
het blijft je bij
het sppor dat die achter liet
gaat langzaam met de jaren weg
maar vergeten zal je nooit
het is een deel van je leven
Reacties op dit gedicht
| rubiana: | Maandag, september 28, 2009 11:40 |
| hai meis , ik vind hem geweldig geschreven, ik weet hoe het voelt, maar probeer je eigen leven te leiden en laat dit je niet kapot maken, lees een onbekende oorzaak bij mijn gedichten, misschien helpt het je. kom vooral op voor jezelf, mag ik vragen hoe oud je bent? heel veel sterkte. liefs rubiana |
|
| sweetkyla: | Maandag, september 28, 2009 11:30 |
| der is geen oceaan zo groot dat die weg gaat al doe je het nog met alle oceanen zeeën en water van de wereld hij gaat nooit meer weg en het gedicht is wel persoonlijk |
|
| Fairouz: | Maandag, september 28, 2009 11:11 |
| Met schrik gelezen. Al het water in de wereld spoelt hem niet weg he ? Sterkte, Fairouz ( ik hoop niet dat het persoonlijk is ) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sweetkyla | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 28 september 2009 | ||
| Thema's: | ||