Wat kan ik nog doen,
om jou te laten weten dat ik van je hou..
Wat kan ik nog doen,
Om jou te laten weten dat mijn liefde nog steeds niet over is..
Wat kan ik nog doen,
Wat kan ik nog doen, om mezelf te laten zien dat het allemaal goed is.
Wat kan ik nog doen, om mezelf niet de afgrond in te gooien..
Wat kan ik nog doen, om te zien dat het niet voor niets is geweest..
De verwijten zijn hard, gewetenloos..
Ze komen hard aan.
Harder dan je bedoelt..
Ze breken me, breken mijn hart, breken mijn ziel.
Het zijn de woorden, de klanken, en je stem die mijn ziel door snijd..
Het is mijn hart die breekt,
Duizenden stukken vallen neer,
Verdwalen in mijn bloed..
Het enige gevoel wat ik bezit is pijn.
Mijn lichaam zwak, en koud..
Mijn hart wat langzaam aan het kloppen verleert..
Mijn hersenen die niet meer denken willen..
Mijn leven, mijn liefde, mijn ziel is zoek..
Zoek geraakt in de strijd, de oorlog die ik voerde, tegen mezelf..
Tegen de woorden die mijn hoofd binnen drongen,
Tegen de daden die je deed..
Maandenlang,
Wekenlang
Dagenlang
Zweeg ik, keek hoe alles onder mij inzakte, alsof de aarde verdween..
Keek ik toe, hoe ver jij van mij verwijderd werd.
Keek ik toe, hoever ik alles verloor..
Ik wilde zo erg, de wereld weer tegenmoet komen,
Ik wilde zo graag de bloemetjes weer ruiken,
De warmte van de zon weer voelen,
Ik wilde het zo graag,
Zo graag jou liefde voelen..
De liefde die jij mij gaf, de liefde die enkel voor mij bestemd was.
Nu ben ik de liefde verloren,
Mijn leven is leeg, eenzaam en alleen, zit ik dan op een stoel..
Levend maar zonder gevoel..
Het vuur is gedooft, verstrooid, blijf ik achter.
Achter in mijn lichaam, waar ik liever niet meer wil zijn.