Volledig van slag
Mijn kasten puilen uit
van ontzielde en onzinnigheden
vergane glorie
mijn huis verdwijnt in volgepropt
in nooit meer uitgepakte tassen
glazen pannen ongewassen
Maar als het donker wordt
kwijlend van verlangen
het vervangen van het verschrikkelijk licht
afgewenteld mijn verantwoordelijkheden
Dan stroomt door slaap mij dromen
uitgelicht
in niets en nergens meer verricht
en alles maar laat staan
in onvolledigingen
Reacties op dit gedicht
| Alhambra: | Vrijdag, oktober 02, 2009 14:59 |
| Bedankt Anastacia voor je reactie Groet, Alhambra |
|
| Anastacia: | Vrijdag, oktober 02, 2009 14:49 |
| heel veel sterkte mvg anastacia | |
| Alhambra: | Donderdag, oktober 01, 2009 14:15 |
| Bedankt Switi, voor je reactie. Groet, Alhambra |
|
| Alhambra: | Donderdag, oktober 01, 2009 14:14 |
| Bedankt stacygo voor je reactie. Groet, Alhambra |
|
| switi lobi: | Donderdag, oktober 01, 2009 08:25 |
| Het lastigst is het om orde te houden.. in het hoof en in het hart. Sterkte! |
|
| Stacygo: | Donderdag, oktober 01, 2009 03:10 |
| Wow herkenbaar geschreven. Mooi verwoord. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Alhambra | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 01 oktober 2009 | ||
| Thema's: | ||