Een gezin,
Een vader, moeder en x aantal kinderen
Gelukkig, stralend, genietend van elkaar
Een vrolijk familieportret
Maar daar,
Verderop…staat een meisje toe te kijken
De tranen lopen over haar wangen
Ze stampt met haar voet op de grond
Ze kan het eigenlijk niet aan zien,
Maar blijft toch kijken.
Het meisje staat er nog steeds,
Het is al donker,
En het gezin is al lang weer naar binnen
En ze staat er nog…
Het beeld dat zo op haar netvlies brandt kan ze niet verbreken
Het is te mooi
Zo mooi dat het pijn doet aan haar ogen
En in haar hart
Gewoon, omdat ze dit, goede liefde, zelf niet had
Tijdenlang niet heeft gekend, heeft gevoeld of heeft gezien…
En nu,
Maakt dit beeld haar verdrietig en boos…
Voelt ze het gemis van wat zij tijdenlang niet heeft gehad
Maar ergens voelt zij de warmte over haar neer strijken
Warmte,
Ook al staat zij in de regen
En is haar hart koud van verdriet
Het klopt niet.
Als je van haar een foto zou maken,
Dan zou het een lege foto zijn.
Niets zou je zien
Gewoon leegte en kou
Het meisje besluit haar ogen te sluiten
Ze heeft genoeg gezien
En ze hoopt dat misschien…
Als ze straks haar ogen opent,
Ze voor altijd opgewarmd zal zijn.