Die ene jongen, die belangrijker is dan het leek.
Die ene jongen die me zwak maakt en sterk tegelijk.
Die ene jongen die me alles laat vergeten van de wereld,
Behalve die ene jongen zelf.
Die ene jongen, die speciaal is, wat bleek.
Die ene jongen, waarvan zijn ogen in mijn rug branden als ik voorbij loop.
Die ene jongen, met die ene ogen die je nergens mee vergelijken kan.
Die ene jongen, die mij het gevoel geeft, dat ik leef!
Die speciale jongen, waar ik al een tijdje op hoop.
Die ene jongen, die dat sterke meisje zwak kan maken.
Die dat sterke meisje als een blok voor hem kan laten vallen.
Die ene jongen, dat is waardoor ze zo kwetsbaar wordt.
Die ene jongen, die het zwakke hartje van haar kan raken.
Dat sterke meisje, dat smelt wanneer hij praat.
Dat sterke meisje, wat hopeloos wordt door die ene jongen,
en niet weet hoe het kan.
Dat sterke meisje, dat langzaam verzwakt door zijn goddelijke lichaam.
Dat sterke meisje, die het gevoel van kwetsbaarheid zo haat…