Sloeber
verloren zoon op straat
weet niet waar hij gaat
in zijn spoor het verdriet
waar niemand is geweest
vroeger was hij een vent
getrouwd maar helaas een faillissment
knabbelt nu de resten
van de uitgekotste maatschappij
soms houd hij nog zijn hand eens op
voor een euro is hij blij
de vette bureau's en auto's
is zijn veleden tijd
eenzaam in de nacht
slaap soms in een doos
zijn toekomst is niet helder
en pakt deze nacht de kelder
Dieper kan hij niet gaan
maar bij het krieken van de dag
zal hij stapvoets verder gaan
Reacties op dit gedicht
| mucho: | Maandag, oktober 05, 2009 12:10 |
| rembrandt de pyromaan als een ezel schildert hij zijn bestaan al zijn visioenen in vlammen naar de maan gegaan |
|
| Laurens Windig: | Maandag, oktober 05, 2009 09:58 |
| en anders niet! Je naaaaaaaaaaaaaaam!!!! Geweldig!! Groet, Laurens |
|
| Anastacia: | Zondag, oktober 04, 2009 14:24 |
| indruk wekend gedicht hele fijne zondag liefs xx | |
Over dit gedicht
| Auteur: Rembrandt . | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 04 oktober 2009 | ||
| Thema's: | ||