Op stap langs mensen
Door donkere wolken
weef ik verder aan men weg
harde regendruppels vallen
en nestelen zich mijn haren in
jagen de golven mijn haren uit
daarnet nog door de zon gestreeld
op de lange donkere weg
voor het werd geplaveid
het meisje dat er net nog leuk uitzag
gesierd met grote bocht in haar lach
en bijna smekende blik
met die marbollen van ogen van haar
als hoogtepunt van aantrekking
dat leek aan bovenaardse ontleent
op die oktoberdag
van elke grijze wolk bevrijd
door winkeljuf van kassa vijf.
Reacties op dit gedicht
| Laurens Windig: | Woensdag, april 17, 2002 23:16 |
| De finale van de laatste 2 regels doet 'et 'em! | |
| Robski: | Woensdag, april 17, 2002 19:59 |
| Okee... ik snap 'm niet helemaal.. maar dat raak ik zolangzamerhand wel gewend, die Sammy stijl... wel mooi geschreven.. Liefs, Rob |
|
| ploempje: | Woensdag, april 17, 2002 17:41 |
| hehe...de kracht van het samenwerken te pakken sam? ;-) fijn gedichtje met liefs |
|
| Hanneke Eirinn: | Woensdag, april 17, 2002 16:13 |
| leuk dit samenspel :)) | |
Over dit gedicht
| Auteur: Sammy&Frummy | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 17 april 2002 | ||
| Thema's: | ||