waar was je al die jaren
waar was je al die stille jaren
toen je me zag veranderen,
zien wegsterven van de pijn,
ik kon onmogelijk mezelf zijn.
Waar was je al die tijd,
kun je nu nog leven zonder
spijt of nijd,
nijd op jezelf
voor al onze verloren tijd.
Die komt niet terug,
ze rusten slechts op de
stille halen van de wind,
weet je ik was nog maar een kind.
Waar was jij vraag ik mij af,
als ik iemand nodig had
voor mijn tranen op te vangen,
om me zachtjes te omarmen.
verdomme,
waar was jij
en waar ben je nog altijd?
-brokendolletje-
Reacties op dit gedicht
| vlindertje_86: | Maandag, oktober 05, 2009 15:45 |
| erg herkenbaar sterkte lieve meid xxx |
|
| ninodepino: | Maandag, oktober 05, 2009 15:22 |
| mensen hebben vaak een naar kantje net als water stromen ze naar de laagte duszzz dijken bouwen en wel heel vite alstublieft! :) sterkte groetjes van ninodepino. |
|
| Fairouz: | Maandag, oktober 05, 2009 15:18 |
| Wat een verdriet en wat een pijn. Sterkte, Faairouz | |
| TimeToChange: | Maandag, oktober 05, 2009 13:17 |
| Je verleden verwerken is een pijnlijke zware strijd, geef nimmer op! |
|
| ninodepino: | Maandag, oktober 05, 2009 12:29 |
| oeiii:( ik moet mijn vriendin eens gauw bellen... ze woont in die stille oceaan hoe heet dat ook alweer ja waar die bevingen nu zijn ten westen van de hoelarokjes grtjs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: brokendoll |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 05 oktober 2009 | ||
| Thema's: | ||