en over niets anders.
Er is een lach
onder haar lach.
Er is vrede. Er zijn mensen
in de schaduw van de straten
en de bocht van de rivier.
Kijk. Onze afstand wandelt
met gehaaste, grote passen
onze liefde achterna.
Wacht op mij! Ik moet nog wakker-
worden in de morgendauw en denken,
dromen, ik moet peinzen, laat me
niet alleen.
Nooit alleen.
Reacties op dit gedicht
| pia ^^: | Vrijdag, oktober 23, 2009 15:51 |
| mooi gedaan :) hopen dat dat ook nog een hele tijd zo blijft. liefs |
|
| mucho: | Maandag, oktober 05, 2009 19:57 |
| knap werkje! | |
| Ylaide: | Maandag, oktober 05, 2009 19:41 |
| *glimlacht* Dat was stiekem ook wel een beetje de bedoeling, Elymare. | |
| Elymare: | Maandag, oktober 05, 2009 19:39 |
| mooi, maar lastig. | |
| Alaska: | Maandag, oktober 05, 2009 19:26 |
| mooooi.. en helemaal mee eens. |
|
| ninodepino: | Maandag, oktober 05, 2009 19:22 |
| prachtige waarneming, mooi gedicht! grtjs, |
|
| lexx: | Maandag, oktober 05, 2009 19:10 |
| hoe fijn zou het niet zijn als een gedicht effectapparatuur zou hebben he. zo''n footswitch eraan, paar wahh-wahhs en fuzz-fuzzs erin, en je had een prima gedicht. :) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ylaide | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 05 oktober 2009 | ||
| Thema's: | ||