variant op sonnet een fantasie
Getooid met krans, gevlochten bloemen
Zweef je stralend in het zongezicht
Kussen vurend op m’n mond gericht
De bijen die er vrolijk zoemen
Je huidje, honinggoud te noemen
Wordt omkranst met hemels licht
En betoverd door dit wonderzicht
Beginnen vogels luid te roemen
Ik voel je in m’n armen komen
Blind ontvang ik warmte die je geeft
Moment dat overtreft m’n dromen
Nadat lief je mond naar kussen streeft
Begint er traag een traan te stromen
Wens dat tijd de dood gevonden heeft
Reacties op dit gedicht
| ~golfje~: | Maandag, april 22, 2002 17:30 |
| Heel mooi gedicht Robert... Alleen begrijp ik de laatste strofe niet. Mag je me wel eens uitleggen als je wilt ;) groetjessss Golfje |
|
| Anouck ( Almost me): | Vrijdag, april 19, 2002 16:11 |
| Hemels mooi Robert... Liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: petrarcus | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 17 april 2002 | ||
| Thema's: | ||