Herbeleving
angstig in een hoekje gekropen
m'n ogen wijd open
zie ik beelden van verleden
wat mensen met me deden
het roept angst op
nooit was er even een korte stop
de klappen bleven door gaan
de mannen bleven in m'n kamer staan
maar ook vrouwen zijn niet te vertrouwen
op niemand kun je echt bouwen
mama sloeg en maakte gebruik van mijn zwakheid
mama en de mannen ontnomen mij m'n vrijheid
heel m'n leven lang opgesloten in me eigen
alles moeten verzwijgen
m'n ogen wijd open
zie ik beelden van verleden
wat mensen met me deden
het roept angst op
nooit was er even een korte stop
de klappen bleven door gaan
de mannen bleven in m'n kamer staan
maar ook vrouwen zijn niet te vertrouwen
op niemand kun je echt bouwen
mama sloeg en maakte gebruik van mijn zwakheid
mama en de mannen ontnomen mij m'n vrijheid
heel m'n leven lang opgesloten in me eigen
alles moeten verzwijgen
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Lost Girl | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 10 oktober 2009 | ||
| Thema's: | ||