Een iets dat tijd heet
De laag aarde over mijn lijk....
Op een regenachtige dag
staan er slechts diegene
die dachten dat ze je kende.
Nu de pijnlijke stilte hoorbaar is,
De afleiding voor eeuwig op pauze staat
en ik tot stof verga ,
is er ruimschoots tijd,
zonder stemmingsmakerij
in de valkuil waarin ik rusten zal.
Enkel de steen zal morgen
vertellen over een leven,
dat stilaan voorbij ging.
Dicht tot de laatste noot,
om nooit vergeten te worden
De dode dichters spreken,
lees hardop en begrijp mij.
Op een regenachtige dag
staan er slechts diegene
die dachten dat ze je kende.
Nu de pijnlijke stilte hoorbaar is,
De afleiding voor eeuwig op pauze staat
en ik tot stof verga ,
is er ruimschoots tijd,
zonder stemmingsmakerij
in de valkuil waarin ik rusten zal.
Enkel de steen zal morgen
vertellen over een leven,
dat stilaan voorbij ging.
Dicht tot de laatste noot,
om nooit vergeten te worden
De dode dichters spreken,
lees hardop en begrijp mij.
Over dit gedicht
| Auteur: art310sr | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 12 oktober 2009 | ||
| Thema's: | ||