geen titel
er zijn dagen waar ik
niets voel dan zweven
ergens tussen werelden
vermoeidheid afstroop
waarop de lucht kookt
de hemel zwart is
eindelijk
regen
bliksem
storm
vandaag, langzaam
vind ik mezelf terug.
sunset 12-10-2009
Reacties op dit gedicht
| Big Lady: | Dinsdag, oktober 13, 2009 10:06 |
| mooi geschreven knuffels |
|
| Jacky Van den Berghe: | Dinsdag, oktober 13, 2009 01:50 |
| Jezelf terugvinden is als een thuiskomst. Prettige thuiskomst, Ingo! Warme groet, Jacky |
|
| windwhisper: | Maandag, oktober 12, 2009 17:58 |
| ontroerend Sunset Ingo liefs Cobie |
|
| Kuijlemans F.: | Maandag, oktober 12, 2009 16:01 |
| Beetje bij beetje.. eerst een arm, dan wat nagels, dan wat zinnen en vervolgens - ergens gevonden in hoekje vol web en pluis - mijn kostbare ballen... ja, langzaam vind ook ik mezelf terug F. |
|
| _pinocchio_: | Maandag, oktober 12, 2009 15:16 |
| Ongekunstelde kunst. Wat mooi zeg. | |
| roosjerood: | Maandag, oktober 12, 2009 10:06 |
| jezelf terug vinden is belangrijk , heel mooi | |
| Dirk Hermans: | Maandag, oktober 12, 2009 09:55 |
| goed dat jezelf terug vind mooi verwoord | |
| lexx: | Maandag, oktober 12, 2009 09:09 |
| over bodems weet ik niks: maar het is inderdaad een open gedicht zonder gelaagdheid. mooi dus. | |
| Laurens Windig: | Maandag, oktober 12, 2009 08:57 |
| Herkenbaar tot op de bodem van de ziel! Beter had jij het niet kunnen vertalen! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 12 oktober 2009 | ||
| Thema's: | ||